ZAKON

O POTVRĐIVANjU KONVENCIJE O OČUVANjU NEMATERIJALNOG KULTURNOG NASLEĐA

(Objavljen u "Sl. glasniku RS - Međunarodni ugovori", br. 1 od 21. maja 2010)

Član 1.

Potvrđuje se Konvencija o očuvanju nematerijalnog kulturnog nasleđa, koja je usvojena u Parizu 17. oktobra 2003. godine, u originalu na arapskom, engleskom, kineskom, ruskom, francuskom i španskom jeziku.

Član 2.

Tekst Konvencije o očuvanju nematerijalnog kulturnog nasleđa u prevodu na srpski jezik glasi:

KONVENCIJA O OČUVANjU NEMATERIJALNOG KULTURNOG NASLEĐA

Generalna konferencija Organizacije Ujedinjenih Nacija za obrazovanje, nauku i kulturu, u daljem tekstu - Unesko, koja se sastala u Parizu od 29. septembra do 17. oktobra, 2003. godine na svom 32. zasedanju,
Pozivajući se na postojeće međunarodne pravne instrumente u oblasti ljudskih prava, posebno na Univerzalnu Deklaraciju o ljudskim pravima iz 1948. godine, Međunarodni pakt o ekonomskim, socijalnim i kulturnim pravima iz 1966, kao i Međunarodni pakt o građanskim i političkim pravima iz 1966,
S obzirom na značaj nematerijalnog kulturnog nasleđa kao glavnog pokretača kulturne raznolikosti i garanta održivog razvoja, kao što je naglašeno u Uneskovoj Preporuci za očuvanje tradicionalne kulture i folklora iz 1989. godine, u Uneskovoj Univerzalnoj deklaraciji o kulturnoj raznolikosti iz 2001. i u Deklaraciji iz Istanbula iz 2002. usvojene na trećem Okruglom stolu ministara kulture,
S obzirom na duboku međusobnu zavisnost nematerijalnog kulturnog nasleđa i materijalnog i prirodnog nasleđa,
Uviđajući da procesi globalizacije i društvenih transformacija, pored toga što stvaraju uslove za obnavljanje dijaloga među zajednicama, takođe, daju povoda, kao što to čini i pojava netolerancije, do ozbiljnih opasnosti gubitka vrednosti, nestajanja i uništenja nematerijalnog kulturnog nasleđa, posebno usled nedostatka sredstava za očuvanje takvog nasleđa,
Postajući svesni univerzalne volje i zajedničke brige za očuvanje nematerijalnog nasleđa čovečanstva,
Uviđajući da zajednice, posebno autohtone zajednice, grupe i u krajnjem slučaju pojedinci, igraju značajnu ulogu u proizvodnji, očuvanju, održavanju i ponovnom stvaranju nematerijalnog kulturnog nasleđa, i na taj način pomažu obogaćenju kulturne raznolikosti i ljudske kreativnosti,
Primećujući dalekosežni uticaj aktivnosti Uneska u uspostavljanju normativnih instrumenata u očuvanje kulturnog nasleđa, posebno u donošenju Konvencije o zaštiti svetskog kulturnog i prirodnog nasleđa, 1972. godine,
Primećujući dalje, da još uvek ne postoje obavezujući multilateralni instrumenti za očuvanje nematerijalnog kulturnog nasleđa,
S obzirom na to da postojeće međunarodne sporazume, preporuke i rezolucije, koji se odnose na kulturno i prirodno nasleđe, treba efektivno obogatiti i dopuniti novim odredbama koje se tiču nematerijalnog kulturnog nasleđa,
S obzirom na potrebu da se izgradi veća svest, posebno kod mlađih generacija, o značaju nematerijalnog kulturnog nasleđa i njegovog očuvanja,
Uzimajući u obzir da bi međunarodna zajednica trebalo da doprinese, zajedno sa državama ugovornicama ove Konvencije, očuvanju ovakvog nasleđa, a u duhu saradnje i uzajamne pomoći,
Podsećajući se Uneskovog programa koji se odnose na nematerijalno kulturno nasleđe, posebno na proglašenje "Remek-dela usmenog i nematerijalnog nasleđa čovečanstva",
S obzirom na neprocenjivu ulogu nematerijalnog kulturnog nasleđa kao faktora zbližavanja ljudi i obezbeđivanja razmene i razumevanja među njima,
Usvaja se ova Konvencija, na sedamnaesti dan meseca Oktobra 2003. godine.

I. Opšte odredbe

Član 1. - Ciljevi ove Konvencije

Ciljevi ove Konvencije su:
(a) očuvanje nematerijalnog kulturnog nasleđa;
(b) poštovanje nematerijalnog kulturnog nasleđa zajednica, grupa i pojedinaca kojih se tiče;
(v) podizanje svesti na lokalnom, nacionalnom i međunarodnom nivou, o značaju nematerijalnog kulturnog nasleđa, i njegovog uzajamnog uvažavanja;
(g) obezbeđivanje međunarodne saradnje i pomoći.

Član 2. - Definicije

Za potrebe ove Konvencije,
1. "Nematerijalno kulturno nasleđe" označava prakse, prikaze, izraze, znanja, veštine, kao i instrumente, predmete, artefakte i kulturne prostore koji su s njima povezani - koje zajednice, grupe i, u pojedinim slučajevima, pojedinci, prepoznaju kao deo svog kulturnog nasleđa. Ovakvo nematerijalno kulturno nasleđe, koje se prenosi s generacije na generaciju, zajednice i grupe iznova stvaraju, u zavisnosti od njihovog okruženja, njihove interakcije sa prirodom i njihove istorije, pružajući im osećaj identiteta i kontinuiteta, i na taj način promovišući poštovanje prema kulturnoj raznolikosti i ljudskoj kreativnosti. Za potrebe ove Konvencije, jedino će se uzimati u obzir ono nematerijalno kulturno nasleđe koje je u skladu sa važećim međunarodnim pravnim instrumentima iz oblasti ljudskih prava, kao i sa potrebom uzajamnog poštovanja zajednica, grupa i pojedinaca, ali i održivog razvoja.
2. "Nematerijalno kulturno nasleđe", kako je definisano gore, u paragrafu 1, se naročito ispoljava u sledećim oblastima:
(a) usmenim tradicijama i izrazima, uključujući i jeziku kao nosiocu nematerijalnog kulturnog nasleđa;
(b) izvođačkim umetnostima;
(v) društvenim običajima, ritualima i svečanim događajima;
(g) znanjima i običajima koji se tiču prirode i svemira;
(d) veštinama vezanim za tradicionalne zanate.
3. "Očuvanje" označava mere koje nastoje da obezbede upotrebljivost nematerijalnog kulturnog nasleđa, uključujući identifikaciju, dokumentaciju, istraživanje, očuvanje, zaštitu, promociju, vrednovanje, prenošenje, posebno kroz formalno i neformalno obrazovanje, kao i revitalizaciju različitih aspekata takvog nasleđa.
4. "Strane potpisnice" podrazumeva države koje su obavezane ovom Konvencijom i među kojima je Konvencija na snazi.
5. Ova Konvencija se primenjuje mutatis mutandis na teritorije iz člana 33, a koje su postale potpisnice ove Konvencije u skladu sa odredbama toga člana. U tom smislu izraz "Strane potpisnice" se odnosi i na te teritorije.
Član 3. - Odnos prema drugim međunarodnim instrumentima
U ovoj Konvenciji ništa ne sme biti protumačeno tako da:
(a) menja status ili smanjuje nivo zaštite bilo kog dobra svetskog nasleđa pod zaštitom Konvencije o Zaštiti svetskog kulturnog i prirodnog nasleđa iz 1972. godine, a sa kojim je bilo koji element nematerijalnog kulturnog nasleđa povezan; ili
(b) da utiče na prava i obaveze Strana potpisnica koje proizilaze iz bilo kog međunarodnog instrumenta koji se odnosi na prava intelektualne svojine ili na korišćenje bioloških i ekoloških izvora, čije su one ugovornice.

II. Organi Konvencije

Član 4. - Generalna skupština država ugovornica
1. Ovim se osniva Generalna skupština država ugovornica, u daljem tekstu - "Generalna skupština". Generalna skupština je vrhovni organ ove Konvencije.
2. Generalna skupština redovno zaseda svake dve godine. Može zasedati vanredno, ukoliko tako odluči, ili na zahtev međuvladinog Komiteta za očuvanje nematerijalnog kulturnog nasleđa, ili na zahtev bar jedne trećine država osnivača.
3. Generalna skupština usvaja svoj poslovnik.
Član 5. - Međuvladin komitet za očuvanje nematerijalnog kulturnog nasleđa
1. Osniva se Međuvladin Komitet za očuvanje nematerijalnog kulturnog nasleđa, u daljem tekstu - "Komitet", u okviru Uneska. Komitet je sastavljen od predstavnika 18 Strana potpisnica, koje Strane potpisnice biraju na zasedanju Generalne skupštine, u trenutku stupanja na snagu ove Konvencije, u skladu sa članom 34.
2. Broj država članica Komiteta će biti povećan na 24, onda kada broj država ugovornica dostigne 50.
Član 6. - Izbor i mandat Država članica Komiteta
1. Izbor Strana potpisnica Komiteta povinovaće se principima nepristrasne geografske zastupljenosti i rotacije.
2. Strane potpisnice Konvencije na zasedanju Generalne skupštine biraju Strane potpisnice Komiteta za mandat od četiri godine.
3. Ipak, mandat jedne polovine Strana potpisnica Komiteta, koje su izglasane na prvom izboru, je ograničen na dve godine. Ove države biće određene žrebom na prvom izboru.
: