ZAKON

O POTVRĐIVANjU UGOVORA IZMEĐU REPUBLIKE SRBIJE I CRNE GORE O IZRUČENjU

(Objavljen u "Sl. glasniku RS - Međunarodni ugovori", br. 1 od 21. maja 2010)

Član 1.

Potvrđuje se Ugovor između Republike Srbije i Crne Gore o izručenju sačinjen 29. maja 2009. godine u Podgorici, u originalu na srpskom i crnogorskom jeziku.

Član 2.

Tekst Ugovora u originalu na srpskom jeziku glasi:

UGOVOR IZMEĐU REPUBLIKE SRBIJE I CRNE GORE O IZRUČENjU

Republika Srbija i Crna Gora (u daljem tekstu: države ugovornice), u želji da učvrste dalju saradnju u oblasti pravne pomoći u krivičnim stvarima, a posebno u želji da regulišu saradnju u pogledu izručenja okrivljenih i osuđenih lica i time olakšaju međusobni pravni saobraćaj u ovoj oblasti, dogovorile su se da zaključe ovaj ugovor.

Obaveza izručenja

Član 1.

Države ugovornice se obavezuju da će pod uslovima predviđenim ovim ugovorom, na molbu, izručivati jedna drugoj lica koja se gone zbog krivičnog dela ili se traže radi izvršenja pravnosnažno izrečene kazne zatvora ili mere bezbednosti, odnosno vaspitne mere od strane pravosudnih organa države molilje.

Način komuniciranja

Član 2.

(1) Nadležni organi država ugovornica kod primene ovog ugovora komuniciraju, i to:
a) za Republiku Srbiju - preko Ministarstva pravde Republike Srbije;
b) za Crnu Goru - preko Ministarstva pravde Crne Gore.
(2) Diplomatski put opštenja ovim nije isključen, ako za to postoje opravdani razlozi.
(3) U hitnim slučajevima, zamolnice i obaveštenja prema ovom ugovoru mogu se dostavljati preko Međunarodne organizacije kriminalističke policije (INTERPOL).

Jezik i legalizacija

Član 3.

(1) Zamolnica i dokumentacija koje treba dostaviti prema odredbama ovog ugovora, sastavljaju se na službenom jeziku države molilje.
(2) Legalizacija isprava iz stava 1. ovoga člana nije potrebna.

Dokumentacija

Član 4.

Uz molbu za izručenje država molilja treba da priloži:
1. sredstva za utvrđivanje istovetnosti lica čije se izručenje traži, (tačan opis, fotografije, otisci prstiju i sl.);
2. uverenje ili druge podatke o državljanstvu lica čije se izručenje traži;
3. optužnicu ili presudu ili odluku o pritvoru ili koji drugi akt jednak ovoj odluci, u izvorniku ili overenom prepisu, u kome treba da je naznačeno ime i prezime lica čije se izručenje traži i ostali podaci potrebni za utvrđivanje njegove istovetnosti, opis dela, zakonski naziv krivičnog dela i dokazi za osnovanu sumnju;
4. izvod odredaba iz krivičnog zakona koje će se primeniti ili su primenjene prema licu čije se izručenje traži, zbog dela povodom koga se traži izručenje;
5. podatke o dužini krivične sankcije kada se radi o izručenju lica radi izdržavanja ostatka krivične sankcije.

Član 5.

Ako su podaci i dokumentacija koje je dostavila država molilja nedovoljni za donošenje odluke zamoljene države na osnovu ovog ugovora, zamoljena država može da traži dopunska obaveštenja i dokumentaciju i da odredi rok za njihovo dostavljanje.

Član 6.

Ako zamoljena država u roku predviđenom odredbom člana 5. ovog ugovora ne dostavi dopunske podatke i dokumentaciju, država molilja će odmah obustaviti postupak izručenja i lice čije se izručenje traži pustiće na slobodu.

Krivična dela za koje se dozvoljava izručenje

Član 7.

(1) Izručenje radi krivičnog gonjenja dozvoliće se samo za krivična dela za koja je, kako prema pravu države molilje, tako i prema pravu zamoljene države, propisana kazna zatvora u trajanju od najmanje jedne godine ili se može izreći mera bezbednosti, odnosno vaspitna mera u trajanju dužem od jedne godine.
(2) Izručenje radi izvršenja pravnosnažno izrečene kazne zatvora ili mere bezbednosti, odnosno vaspitne mere, dozvoliće se za krivična dela koja su kažnjiva prema pravu obe države ugovornice i ako trajanje kazne zatvora ili mere bezbednosti, odnosno vaspitne mere, ili njihov ostatak koji treba da se izvrši, iznosi najmanje četiri meseca. Izručenje će biti odobreno i kad treba izvršiti više kazni ili mera bezbednosti, odnosno vaspitnih mera, čiji zbir iznosi najmanje četiri meseca.

Odbijanje izručenja

Član 8.

Neće se odobriti izručenje:
1. lica koje je na dan odlučivanja o molbi za izručenje, državljanin zamoljene države;
2. lica koje uživa pravo azila na teritoriji zamoljene države;
3. ako je delo zbog kojeg se traži izručenje izvršeno na teritoriji zamoljene države;
4. ako se izručenje traži zbog dela koje je po mišljenju zamoljene države političko krivično delo ili delo povezano sa takvim krivičnim delom;
5. ako se izručenje traži zbog krivičnog dela koje se sastoji isključivo u povredi vojnih dužnosti;
6. ako delo zbog kojeg se traži izručenje, nije krivično delo prema zakonu zamoljene države i prema zakonu države u kojoj je učinjeno;
7. ako je krivično gonjenje ili izvršenje krivične sankcije zastarelo prema pravu jedne od država ugovornica;
8. ako je lice čije se izručenje traži zbog istog dela već bilo pravnosnažno osuđeno ili je protiv njega krivični postupak pravnosnažno obustavljen ili je optužba protiv njega pravnosnažno odbijena;
9. ako je protiv lica čije se izručenje traži, zbog istog krivičnog dela pokrenut krivični postupak u zamoljenoj državi.

Amnestija

Član 9.

Izručenje se neće odobriti za krivično delo koje je obuhvaćeno amnestijom u zamoljenoj državi, ako je ta država nadležna da goni za to krivično delo prema sopstvenom krivičnom zakonodavstvu.

Osuda u odsustvu

Član 10.

Ako je lice čije se izručenje traži osuđeno u odsustvu, izručenje će se dozvoliti samo ako država molilja da garancije da će se krivični postupak posle izručenja ponovo sprovesti, u prisustvu izručenog lica .

Odlaganje izručenja i privremeno izručenje

Član 11.

(1) Ako se protiv lica čije se izručenje traži, u zamoljenoj državi vodi krivični postupak, ili je u toj državi osuđeno zbog nekog drugog krivičnog dela, a ne onog koje je predmet izručenja, izručenje se može odložiti dok se taj postupak ne okonča, a u slučaju osude - dok se krivična sankcija ne izvrši.
(2) Ako bi zbog odlaganja izručenja iz stava 1. ovog člana u državi molilji krivično gonjenje moglo da zastari, ili bi njegov tok bio ozbiljno ometen, može se, na obrazloženo traženje države molilje, dozvoliti privremeno izručenje radi vođenja krivičnog postupka, pod uslovom da izručeno lice bude vraćeno pošto se obave hitne procesne radnje zbog kojih je odobreno privremeno izručenje.
(3) Država molilja mora privremeno izručeno lice, za vreme boravka na njenoj teritoriji, držati u pritvoru. Vreme provedeno u pritvoru, od dana kada privremeno izručeno lice napusti teritoriju zamoljene države do dana kada se na njenu teritoriju vrati, uračunava se u krivičnu sankciju koja će biti izrečena ili izvršena u zamoljenoj državi.

Više molbi za izručenje

Član 12.

(1) Ako više država traži izručenje istog lica zbog istog ili različitih krivičnih dela, zamoljena država će doneti odluku kojoj će državi dozvoliti izručenje, uzimajući u obzir sve okolnosti slučaja, a posebno relativnu težinu izvršenih krivičnih dela, vreme podnošenja zahteva za izručenje, mesto izvršenja krivičnih dela, državljanstvo lica i mogućnost njegovog daljeg izručenja u drugu državu.
(2) Zamoljena država o odluci iz stava 1. ovog člana, obaveštava ostale države molilje i istovremeno može da da saglasnost državi molilji kojoj je odobreno izručenje, da lice može eventualno dalje izručiti nekoj od drugih država, koje su takođe tražile izručenje.

Pritvor u postupku izručenja

Član 13.

Ako su ispunjeni formalni uslovi za izručenje, zamoljena država ugovornica nakon prijema molbe za izručenje može, u skladu sa svojim