Na osnovu člana 41. stav 1. i člana 42. Zakona o zaštiti vazduha ("Službeni glasnik RS", broj 36/09) i člana 42. stav 1. Zakona o Vladi ("Službeni glasnik RS", br. 55/05, 71/05 - ispravka, 101/07 i 65/08),
Vlada donosi

UREDBU

O GRANIČNIM VREDNOSTIMA EMISIJA ZAGAĐUJUĆIH MATERIJA U VAZDUH

(Objavljena u "Sl. glasniku RS", br. 71 od 4. oktobra 2010, 6/11)

I. OSNOVNE ODREDBE

Predmet uređivanja

Član 1.

Ovom uredbom propisuju se:
1) granične vrednosti emisije zagađujućih materija u vazduh iz stacionarnih izvora;
2) način, postupak, učestalost i metodologija merenja emisije zagađujućih materija;
3) kriterijumi za uspostavljanje mernih mesta za merenje emisije;
4) postupak vrednovanja rezultata merenja emisije i usklađenost sa propisanim normativima;
5) sadržaj izveštaja o izvršenim merenjima emisije i bilansu emisije;
6) način dostavljanja podataka o emisijama za potrebe informacionog sistema i rokove dostavljanja podataka;
7) dozvoljena prekoračenja graničnih vrednosti emisija zagađujućih materija za određeni period;
8) postupanje u ispunjavanju obaveza koje proizilaze iz utvrđenih nacionalnih emisija.
Odredbe ove uredbe ne primenjuju se na emisije nastale iz procesa termičkog tretmana otpada.

Član 2.

Emisija zagađujućih materija u vazduh iz stacionarnog izvora utvrđuje se merenjem ili izračunavanjem emisionih parametara na osnovu rezultata merenja.
Merenje emisije zagađujućih materija vrši se mernim uređajima, na mernim mestima, primenom propisanih metoda merenja.
Rezultati merenja emisije porede se sa graničnim vrednostima emisije jedino onda kad su merenja izvršena i rezultati iskazani u skladu sa ovom uredbom.
O izvršenom merenju emisije izrađuje se izveštaj.
Granične vrednosti zagađujućih materija po pojedinačnom ispustu, koje se primenjuju na pojedinačne stacionarne izvore date su u: Prilogu I Granične vrednosti emisija za velika postrojenja za sagorevanje, Prilogu II Granične vrednosti emisija za mala postrojenja za sagorevanje, Prilogu III Granične vrednosti emisija za srednja postrojenja za sagorevanje i Prilogu V Granične vrednosti emisija za određene vrste postrojenja, koji su odštampani uz ovu uredbu i čine njen sastavni deo.
Ukoliko za pojedinačni stacionarni izvor ovom uredbom nisu propisane posebne granične vrednosti emisija, na predmetnom ispustu mere se zagađujuće materije koje se očekuju u emisiji (na osnovu tehnološkog procesa) i primenjuju se granične vrednosti date u Prilogu IV Opšte granične vrednosti emisija, koji je odštampan uz ovu uredbu i čini njen sastavni deo.
Granične vrednosti emisija zagađujućih materija u vazduh iz stacionarnih izvora zagađivanja u smislu ove uredbe su:
1) ukupnih praškastih materija;
2) praškastih neorganskih materija;
3) neorganskih gasovitih materija;
4) organskih materija;
5) kancerogenih materija.

Značenje izraza

Član 3.

Pojedini izrazi upotrebljeni u ovoj uredbi imaju sledeće značenje:
1) otpadni gasovi su gasovi ispušteni u vazduh koji sadrže zagađujuće materije u čvrstom, tečnom ili gasovitom stanju. Zapreminski protok otpadnog gasa izražava se u m3/h pri temperaturi (273,15 K) i na pritisku (101,3 kPa) u suvom gasu (nakon korekcije za sadržaj vodene pare na 0%) u daljem tekstu (normalni m3/h);
2) granična vrednost emisije (GVE) je najveća dozvoljena količina materije sadržana u otpadnim gasovima koja može biti emitovana u vazduh iz postrojenja u određenom periodu. Izražava se kao masa zagađujuće materije (masena koncentracija) koja se nalazi u 1m3 otpadnih gasova, izražena u mg/normalni m3, pod propisanim zapreminskim udelom kiseonika u otpadnom gasu;
3) tačkasti izvor (emiter) je izvor zagađivanja kod koga se zagađujuće materije ispuštaju u vazduh kroz za to posebno definisane ispuste (dimnjak, kanal, cev) ili iz nekoliko ispusta povezanih na zajednički ispust. Emisija u vazduh iz tačkastog izvora iskazuje se emisionim parametrima: masenim protokom i/ili masenom koncentracijom i emisionim faktorom;
4) difuzni izvor (emiter) je izvor zagađivanja kod koga se zagađujuće materije ispuštaju u vazduh iz nedefinisanih ispusta, tj. bez određenog ispusta/dimnjaka (uređaji, površine i druga mesta);
5) ispust (izvor) je mesto ispuštanja zagađujućih materija u vazduh iz stacionarnog izvora;
6) parametri stanja otpadnih gasova su temperatura, pritisak, sastav otpadnih gasova kao i druge fizičke veličine relevantne za emisiju u vazduh;
7) uslovi rada stacionarnog izvora od značaja za emisiju u vazduh su vrsta, način i režim rada, opterećenje, snaga odnosno kapacitet postrojenja ili uređaja, vrsta, količina i kvalitet ulaznih materijala (sirovine, goriva i drugi dodaci) kao i način rada uređaja za prečišćavanje otpadnih gasova;
8) uzorak otpadnih gasova je deo toka otpadnih gasova koji se analizira na određenom mernom mestu, u određenom vremenskom intervalu, na određen način i za njega važi da je relevantan za otpadne gasove stacionarnog izvora;
9) uobičajeni rad stacionarnog izvora su svi periodi rada ili obavljanja aktivnosti osim uključivanja i isključivanja i održavanja opreme;
10) uključivanje i isključivanje je postupak kojim se neka aktivnost, oprema ili uređaj pokreće ili zaustavlja, odnosno dovodi u stanje rada ili mirovanja. Promenljivi uslovi rada u pojedinim fazama rada postrojenja ne smatraju se uključivanjem ili isključivanjem;
11) ekstraktivna analiza otpadnih gasova je uzimanje uzorka otpadnih gasova iz ispusta i analiza gasova izvan ispusta;
12) neekstraktivna analiza otpadnih gasova je analiza gasova koja se izvodi direktno u ispustu;
13) stepen odsumporavanja je odnos količine sumpora koja se ne emituje u vazduh iz postrojenja za sagorevanje u određenom periodu i količine sumpora sadržanog u gorivu, koja je uneta u postrojenje za sagorevanje, u istom posmatranom periodu;
14) biomasa su proizvodi koji se u celini ili delimično sastoje od biljne materije iz poljoprivrede ili šumarstva, koji se mogu koristiti kao gorivo u cilju dobijanja energije i sledeće vrste otpada koje se koriste kao gorivo:
- biljni otpad iz poljoprivrede i šumarstva;
- biljni otpad iz prehrambene industrije, ako se koristi dobijena toplota;
- vlaknasti biljni otpad iz proizvodnje celuloze i papira iz celuloze, ako se vrši ko-insineracija na mestu proizvodnje i ako se koristi dobijena toplota;
- otpad od plute;
- drvni otpad, osim drvnog otpada koji može da sadrži halogenovana organska jedinjenja ili teške metale koji nastaju upotrebom proizvoda za zaštitu drveta ili premaza, i koji naročito uključuje drvni otpad koji potiče od građevinskog otpada ili otpada nastalog rušenjem;
15) postrojenje na više vrsta goriva je postrojenje za sagorevanje koje može istovremeno ili naizmenično da koristi dve ili više vrsta goriva;
16) postrojenje je postrojenje koje je pušteno u rad posle dana stupanja na snagu ove uredbe;
17) postojeće postrojenje je postrojenje koje je pušteno u rad do dana stupanja na snagu ove uredbe;
18) gasna turbina je rotaciona mašina koja pretvara toplotnu energiju u mehanički rad, sastavljena uglavnom od kompresora, toplotnog uređaja u kojem se gorivo oksiduje u cilju grejanja radnog fluida i turbine;
19) gorivo je čvrsti, tečni ili gasoviti materijal koji se koristi za sagorevanje, isključujući otpad;
20) postrojenje za sagorevanje je tehnički sistem u kome se gorivo oksiduje u cilju korišćenja na taj način proizvedene toplote. Pod postrojenjem za sagorevanje u smislu ove uredbe podrazumevaju se samo postrojenja za proizvodnju energije sa izuzetkom onih koja direktno koriste produkte sagorevanja u proizvodnim procesima. Pod postrojenjem za sagorevanje u smislu ove uredbe ne podrazumevaju se sledeća postrojenja:
- postrojenja u kojima se produkti sagorevanja koriste za direktno grejanje, sušenje ili neki drugi tretman predmeta ili materijala (na primer za peći za ponovno zagrevanje ili peći za termičku obradu);
- postrojenja za naknadno sagorevanje, odnosno bilo koji tehnički uređaj namenjen za prečišćavanje otpadnih gasova sagorevanjem, koji ne radi kao posebno postrojenje za sagorevanje;
- postrojenja za regeneraciju katalizatora iz procesa katalitičkog krekinga (ili krekovanja);
- postrojenja za konverziju vodonik sulfida u sumpor;
- reaktori koji se koriste u hemijskoj industriji;
- baterije koksnih peći;
- kauperi;
- bilo koji tehnički uređaj koji služi za pogon vozila, broda ili aviona;
- gasne turbine;
- postrojenja koja pokreću dizel, benzinski ili gasni motori;
- postrojenja za pečenje ili sinterovanje gvozdene rude (aglomeracije).
Ako su dva ili više postrojenja za sagorevanje, uzimajući u obzir tehničke i ekonomske faktore, konstruisana tako da se njihovi otpadni gasovi ispuštaju kroz zajednički dimnjak, takva postrojenja smatraju se jednim postrojenjem za sagorevanje;
21) toplotna snaga postrojenja za sagorevanje (MNjth) je maksimalna toplota sagorelog goriva u jedinici vremena određena prema donjoj toplotnoj moći goriva, na temperaturi