-------------------
NAPOMENA REDAKCIJE:
Ovaj tekst obuhvata sledeće propise:
1. USTAV SAVEZNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE ("Sl. list SRJ", br. 1/92)
2. USTAVNI ZAKON ZA SPROVOĐENjE USTAVA SAVEZNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE ("Sl. list SRJ", br. 1/92, 53/92, 14/93, 24/94, 79/94 i 61/95)
3. AMANDMANINA USTAV SAVEZNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE (Objavljen u "Sl. listu SRJ", br. 34/92)
4. ODLUKA O PROGLAŠENjU AMANDMANA NA USTAV SAVEZNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE ("Sl. list SRJ", br. 29 od 6. jula 2000)
5. USTAVNI ZAKON ZA SPROVOĐENjE AMANDMANAIIDOVIIINA USTAV SAVEZNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE (Objavljen u "Sl. listu SRJ", br. 29 od 6. jula 2000)
-------------------
Polazeći od slobodarske, demokratske i državotvorne tradicije, istorijske povezanosti i zajedničkih interesa države Srbije i države Crne Gore, na temelju neprekinutog subjektiviteta Jugoslavije i dobrovoljnosti udruživanja Republike Srbije i Republike Crne Gore, Savezno veće Skupštine Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, na osnovu predloga i saglasnosti Narodne skupštine Republike Srbije i Skupštine Republike Crne Gore
USVAJA I PROGLAŠAVA
USTAV
SAVEZNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE
ODELjAKI
OSNOVNE ODREDBE
Član 1.
Savezna Republika Jugoslavija je suverena savezna država, zasnovana na ravnopravnosti građana i ravnopravnosti republika članica.
Član 2.
Saveznu Republiku Jugoslaviju sačinjavaju Republika Srbija i Republika Crna Gora, kao republike članice.
Saveznoj Republici Jugoslaviji mogu pristupiti druge republike članice, u skladu sa ovim ustavom.
Član 3.
Teritorija Savezne Republike Jugoslavije je jedinstvena i sačinjavaju je teritorije republika članica.
Granica Savezne Republike Jugoslavije je nepovrediva.
Granica između republika članica može se menjati samo njihovim sporazumom, u skladu sa ustavima republika članica.
Član 4.
Savezna Republika Jugoslavija ima zastavu, himnu i grb.
Zastava Savezne Republike Jugoslavije sastoji se od tri vodoravno položene boje, i to ovim redom odozgo: plave, bele i crvene.
Himna Savezne Republike Jugoslavije je "Hej Sloveni".
Grb Savezne Republike Jugoslavije ustanovljava se saveznim zakonom.
Član 5.
Glavni grad Savezne Republike Jugoslavije je Beograd.
Član 6.
Republika članica je država u kojoj vlast pripada građanima.
Republika članica je suverena u pitanjima koja nisu ovim ustavom utvrđena kao nadležnost Savezne Republike Jugoslavije.
Republika članica samostalno utvrđuje organizaciju vlasti svojim ustavom.
Jamči se pravo lokalne samouprave u skladu sa ustavom republike članice.
Član 7.
Republika članica, u okviru svoje nadležnosti, može održavati međunarodne odnose, osnivati sopstvena predstavništva u drugim državama i učlanjivati se u međunarodnu organizaciju.
Republika članica, u okviru svoje nadležnosti, može zaključivati međunarodne sporazume, ali ne na štetu Savezne Republike Jugoslavije ili druge republike članice.
Član 8.
U Saveznoj Republici Jugoslaviji vlast pripada građanima.
Građani vrše vlast neposredno i preko slobodno izabranih predstavnika.
Član 9.
Savezna Republika Jugoslavija je zasnovana na vladavini prava.
Zakoni moraju biti saglasni sa ustavom.
Izvršna i sudska vlast vezane su zakonom.
Slobode i prava čoveka i građanina ograničeni su jednakim slobodama i pravima drugih i kad je to ovim ustavom utvrđeno.
Član 10.
Savezna Republika Jugoslavija priznaje i jamči slobode i prava čoveka i građanina koje priznaje međunarodno pravo.
Član 11.
Savezna Republika Jugoslavija priznaje i jamči prava nacionalnih manjina na očuvanje, razvoj i izražavanje njihove etničke, kulturne, jezičke i druge posebnosti, kao i na upotrebu nacionalnih simbola, u skladu sa međunarodnim pravom.
Član 12.
Vlast u Saveznoj Republici Jugoslaviji organizovana je na načelu podele na zakonodavnu, izvršnu i sudsku vlast.
Član 13.
Savezna Republika Jugoslavija je jedinstveno privredno područje i ima jedinstveno tržište.
U Saveznoj Republici Jugoslaviji privređivanje se zasniva na zakonitostima tržišta.
Član 14.
Politički pluralizam je uslov i jamstvo demokratskog političkog poretka u Saveznoj Republici Jugoslaviji.
Član 15.
U Saveznoj Republici Jugoslaviji u službenoj upotrebi je srpski jezik ekavskog i ijekavskog izgovora i ćirilično pismo, a latinično pismo je u službenoj upotrebi u skladu sa ustavom i zakonom.
Na područjima Savezne Republike Jugoslavije gde žive nacionalne manjine u službenoj upotrebi su i njihovi jezici i pisma, u skladu sa zakonom.
Član 16.
Savezna Republika Jugoslavija u dobroj meri ispunjava obaveze koje proizilaze iz međunarodnih ugovora u kojima je ona strana ugovornica.
Međunarodni ugovori koji su potvrđeni i objavljeni u skladu sa ustavom i opšteprihvaćena pravila međunarodnog prava sastavni su deo unutrašnjeg pravnog poretka.
Član 17.
U Saveznoj Republici Jugoslaviji postoji jugoslovensko državljanstvo.
Jugoslovenski državljanin istovremeno je državljanin republike članice.
Jugoslovenski državljanin ne može biti lišen državljanstva, proteran iz zemlje, ni izručen drugoj državi.
Jugoslovenski državljanin u inostranstvu uživa zaštitu Savezne Republike Jugoslavije.
Jugoslovensko državljanstvo uređuje se saveznim zakonom.
Član 18.
Crkva je odvojena od države.
Crkve su ravnopravne i slobodne u vršenju verskih poslova i verskih obreda.
ODELjAKII
SLOBODE, PRAVA I DUŽNOSTI ČOVEKA I GRAĐANINA
Član 19.
Slobode, prava i dužnosti čoveka i građanina kojima se obezbeđuje ravnopravnost ljudi i građana u Saveznoj Republici Jugoslaviji utvrđuju se ovim ustavom.
Član 20.
Građani su jednaki bez obzira na nacionalnu pripadnost, rasu, pol, jezik, veru, političko ili drugo uverenje, obrazovanje, socijalno poreklo, imovno stanje i drugo lično svojstvo.
Svi su pred zakonom jednaki.
Svako je dužan da poštuje slobode i prava drugih i odgovoran je za to.
Član 21.
Život čoveka je neprikosnoven.
Smrtna kazna se ne može predvideti za krivična dela koja se propisuju saveznim zakonom.
Član 22.
Jamči se nepovredivost fizičkog i psihičkog integriteta čoveka, njegove privatnosti i ličnih prava.
Jamči se lično dostojanstvo i sigurnost čoveka.
Član 23.
Svako ima pravo na ličnu slobodu.
Niko ne sme biti lišen slobode osim u slučajevima i po postupku koji su utvrđeni saveznim zakonom.
Svako ko je lišen slobode mora biti odmah na svom, ili jeziku koji razume, obavešten o razlozima lišenja slobode i ima pravo zahtevati od organa da o lišenju slobode obavesti njegove najbliže.
Lice koje je lišeno slobode istovremeno mora biti upoznato da nije dužno ništa da izjavi.
Lice koje je lišeno slobode ima pravo da uzme branioca koga izabere.
Nezakonito lišavanje slobode je kažnjivo.
Član 24.
Lice za koje postoji osnovana sumnja da je izvršilo krivično delo može, na osnovu odluke nadležnog suda, biti pritvoreno i zadržano u pritvoru samo ako je to neophodno radi vođenja krivičnog postupka.
Licu koje je pritvoreno mora se uručiti obrazloženo rešenje u času pritvaranja ili najdocnije u roku od 24 časa od pritvaranja.
Protiv ovog rešenja to lice ima pravo žalbe o kojoj sud odlučuje u roku od 48 časova.
Trajanje pritvora mora biti svedeno na najkraće vreme.
Pritvor može trajati po odluci prvostepenog suda najduže tri meseca od dana pritvaranja. Ovaj rok se može odlukom višeg suda produžiti još za tri meseca. Ako se do isteka tih rokova ne podigne optužnica okrivljeni se pušta na slobodu.
Član 25.
Jamči se poštovanje ljudske ličnosti i dostojanstva u krivičnom i svakom drugom postupku, u slučaju lišenja, odnosno ograničenja slobode, kao i za vreme izvršavanja kazne.
Zabranjeno je i kažnjivo svako nasilje nad licem koje je lišeno slobode, odnosno kojem je sloboda ograničena, kao i svako iznuđivanje priznanja i izjava.
Niko ne sme biti podvrgnut mučenju, ponižavajućem kažnjavanju i postupanju.
Zabranjeno je vršiti na čoveku, bez njegove dozvole, medicinske i druge oglede.
Član 26.
Svako ima pravo na jednaku zaštitu svojih prava u zakonom utvrđenom postupku.
Svakome se jamči pravo na žalbu ili drugo pravno sredstvo protiv odluke kojom se rešava o njegovom pravu ili na zakonu zasnovanom interesu.
Član 27.
Niko ne može biti kažnjen za delo koje, pre nego što je učinjeno, nije bilo predviđeno zakonom ili propisom zasnovanim na zakonu kao kažnjivo delo, niti mu se može izreći kazna koja za to delo nije bila predviđena.
Krivična dela i krivične sankcije određuju se zakonom.
Niko ne može biti smatran krivim za krivično delo dok to ne bude utvrđeno pravosnažnom odlukom suda.
Lice koje je bez osnova osuđeno za krivično delo ili je bez osnova bilo lišeno slobode, ima pravo na rehabilitaciju, na naknadu štete od države, kao i druga prava utvrđena saveznim zakonom.