ZAKON

O DONACIJAMA I HUMANITARNOJ POMOĆI

(Objavljen u "Sl. listu SRJ", br. 53 od 28. septembra 2001; 61/01, 36/02 i "Sl. glasniku RS", br. 101/2005)

Član 1.

Državni organi, jedinice lokalne samouprave, javna preduzeća, javne ustanove, druge organizacije i zajednice koje ne ostvaruju dobit, kao i domaće i strane humanitarne organizacije (u daljem tekstu: primalac donacije i pomoći) mogu primati donacije i humanitarnu pomoć.
Primalac donacije i pomoći ne može biti politička stranka.

Član 2.

Donacije i humanitarna pomoć, u smislu ovog zakona, mogu biti u robi, osim duvana i duvanskih prerađevina, alkoholnih pića i putničkih automobila, uslugama, novcu, hartijama od vrednosti, imovinskim i drugim pravima.

Član 3.

Uvoz robe i usluga po osnovu donacije i humanitarne pomoći, kao i uvoz robe i usluga koji se kupuju iz sredstava dobijenih od donacije i humanitarne pomoći i iz sredstava ostvarenih realizacijom hartija od vrednosti i po osnovu korišćenja ustupljenih prava, je slobodan.

Član 4.

Roba u smislu ovog zakona se može uvoziti ako ispunjava uslove propisane za stavljanje u promet, odnosno za upotrebu na domaćem tržištu, a usluge u skladu sa domaćim propisima i međunarodnim ugovorima.
Roba za koju je obavezna zdravstvena, veterinarska, ekološka ili fitopatološka kontrola ili kontrola kvaliteta može se uvoziti ako ispunjava propisane uslove.
Roba se ne može uvoziti ako su njen promet i upotreba zabranjeni u zemlji iz koje se uvozi ili u zemlji u kojoj je proizvedena.
Roba u smislu ovog zakona se ne može uvoziti ukoliko je odlukom Savezne vlade zabranjen uvoz te robe radi sprečavanja ugrožavanja života i zdravlja ljudi i životne sredine.

Član 5.

Primalac donacije i pomoći oslobođen je plaćanja carine, drugih uvoznih dažbina i taksi koje se plaćaju prilikom uvoza robe koja je predmet donacije i humanitarne pomoći u smislu ovog zakona.
Nije dozvoljeno lažno prikazivanje činjenica radi ostvarivanja povlastice iz stava 1. ovog člana.

Član 6.

Radi korišćenja povlastice iz člana 5. ovog zakona primalac donacije i humanitarne pomoći, uz zahtev za oslobođenje, podnosi carinarnici:
1) izjavu donatora, odnosno davaoca humanitarne pomoći iz koje se vidi da se roba šalje besplatno, odnosno drugi dokaz da se roba plaća iz sredstava prikupljenih po osnovu donacije i pomoći ili iz sredstava ostvarenih realizacijom hartija od vrednosti i po osnovu korišćenja ustupljenih prava;
2) izjavu da će roba biti upotrebljena u humanitarne, naučne, prosvetne, kulturne, sportske, verske i umetničke svrhe, unapređenje uslova života stanovništva i zdravstvene zaštite, zaštitu životne sredine i sl.;
3) izvod iz registra, ili drugi dokaz da se bavi delatnošću iz tačke 2. ovog stava.
Izvod iz registra, ili dokaz iz stava 1. ove tačke ne podnose državni organi i organi jedinica lokalne samouprave.
Na osnovu podnetog zahteva carinarnica donosi rešenje.

Član 7.

Primalac donacije i pomoći ne može bez prethodnog plaćanja carine robu oslobođenu od plaćanja carine, drugih uvoznih dažbina i taksi koje se plaćaju prilikom uvoza robe koja je predmet donacije i humanitarne pomoći u smislu ovog zakona, prodati ili upotrebiti u druge svrhe osim u svrhe za koje je donacija, odnosno pomoć data, u roku od tri godine od dana uvoza.
Ako utvrdi da je roba iz stava 1. ovog člana otuđena, predata na upotrebu ili upotrebljena u druge svrhe, a ne u svrhe zbog kojih je oslobođena od plaćanja carine, drugih uvoznih dažbina i taksi, carinarnica će odmah, a najdocnije u roku od dve godine od dana kad je za tu robu prestalo ograničenje, doneti rešenje o naplati carine, drugih uvoznih dažbina i taksi.
Savezna uprava carina vodi evidenciju o robi koja je predmet donacije i humanitarne pomoći u smislu ovog zakona.

Član 8.

Devize primljene po osnovu donacije i humanitarne pomoći, u smislu ovog zakona, primalac donacije i pomoći drži na svom deviznom računu kod ovlašćene banke i koristi za plaćanje uvoza u skladu sa ugovorom o donaciji, odnosno ugovorom o pružanju humanitarne pomoći.
Preduzeće, drugo pravno lice ili preduzetnik koji je robu prodao, odnosno koji je uslugu izvršio dužan je da preko ovlašćene banke proda Narodnoj banci Jugoslavije devize ostvarene prodajom robe i pružanjem usluga u zemlji stranim humanitarnim organizacijama i donatorima iz inostranstva.
Obaveza iz stava 2. ovog člana odnosi se i na preduzeće ili drugo pravno lice koje u ime i za račun, odnosno za račun strane humanitarne organizacije ili donatora iz inostranstva posreduje u kupoprodaji robe, odnosno pružanju usluga.
Ovlašćena banka dužna je da devizna sredstva izdvojena u smislu st. 2. i 3. ovog član položi na poseban devizni