-------------------
NAPOMENA REDAKCIJE:
Zakon je ukinut na osnovu Zakona o lokalnoj samoupravi ("Sl. glasnik RS", br. 9/2002)
-------------------

ZAKON

O KOMUNALNIM TAKSAMA I NAKNADAMA

(Objavljen u "Sl. glasniku RS", br. 11/92, 75/92, 52/93, 67/93, 28/94, 75/94, 53/95, 42/98, 49/99 i 25/2000)

I. OPŠTE ODREDBE

Član 1.

Ovim zakonom uvodi se boravišna taksa kao komunalna taksa i uređuju se elementi sistema lokalnih komunalnih taksa i naknada za korišćenje komunalnih dobara od opšteg interesa.

Član 2.

Lokalne komunalne takse mogu se uvoditi za korišćenje prava, predmeta i usluga.
Naknada iz člana 1. ovog zakona može se uvoditi za korišćenje komunalnih dobara utvrđenih ovim zakonom.

II. BORAVIŠNA TAKSA

Član 3.

Obveznik boravišne takse jeste građanin koji koristi uslugu smeštaja u turističkom objektu izvan svog prebivališta.
Turističkim objektom u smislu ovog zakona smatra se: hotel, motel, pansion, turističko naselje, kamp, odmaralište, prirodno lečilište, sobe koje građani izdaju turistima i putnicima, odnosno svaki drugi objekat u kome se turistima i putnicima pružaju usluge smeštaja.

Član 4.

Boravišna taksa plaća se za svaki dan boravka u turističkom objektu do 30 dana.

Član 5.

Boravišnu taksu ne plaćaju:
1) deca do sedam godina starosti;
2) lica sa teškim čulnim i telesnim smetnjama (slepi, gluvi, distrofičari i dr.);
3) lica upućena na banjsko i klimatsko lečenje, odnosno specijalizovanu rehabilitaciju od nadležne lekarske komisije;
4) lica koja organizovano borave u turističkom objektu radi izvođenja radnih, istraživačkih, ekoloških i sličnih akcija;
5) učesnici školskih ekskurzija, odnosno učenici i studenti čiji boravak organizuju škole, više škole i fakulteti u okviru redovnih programa;
6) strani državljani koji su po međunarodnim konvencijama i sporazumima oslobođeni plaćanja taksa;
7) strani državljani koji organizovano preko domaćih zvaničnih humanitarnih organizacija dolaze u Republiku Srbiju radi pružanja humanitarne pomoći.
Boravišnu taksu umanjenu za 50% plaćaju lica od sedam do 15 godina starosti.
Lica iz stava 1. ovog člana ne plaćaju boravišnu taksu ako podnesu dokaz o ispunjavanju uslova utvrđenih u istom stavu (članska karta, potvrda škole, lekara, odnosno organizatora izvođenja radnih, istraživačkih i ekoloških akcija, lekarski uput i dr.).

Član 6.

Visina boravišne takse utvrđuje se taksenom tarifom koja je sastavni deo ovog zakona.
Boravišna taksa ne može se naplatiti u iznosu većem ili manjem od propisanog.

Član 7.

Naplatu boravišne takse vrši pravno i fizičko lice koje pruža usluge smeštaja (u daljem tekstu: davalac smeštaja).
Davalac smeštaja naplaćuje boravišnu taksu istovremeno sa naplatom usluge.

Član 8.

Ako davalac smeštaja ne naplati boravišnu taksu, dužan je da na svoj teret uplati iznos nenaplaćene boravišne takse.

Član 9.

Davalac smeštaja dužan je da u računu za uslugu smeštaja posebno iskaže iznos boravišne takse, a u slučaju iz člana 5. ovog zakona da navede osnov oslobađanja od plaćanja boravišne takse.

Član 10.

Sredstva od naplaćene boravišne takse davalac smeštaja uplaćuje u roku od pet dana po isteku svakih 15 dana u mesecu, odnosno po isteku meseca.

Član 11.

Sredstva boravišne takse u visini od 20% pripadaju Republici i koriste se za finansiranje turističke informativno-propagandne delatnosti Republike.
Sredstva boravišne takse u visini od 80% pripadaju opštini i koriste se za informativno-propagandnu delatnost i unapređenje kvaliteta turističke ponude opštine, na osnovu programa koji za svaku kalendarsku godinu donosi skupština opštine.

III. LOKALNE KOMUNALNE TAKSE

Član 12.

Obveznik lokalne komunalne takse jeste korisnik prava, predmeta ili usluge za čije je korišćenje propisano plaćanje lokalne komunalne takse.

Član 13.

Taksena obaveza iz člana 12. ovog zakona nastaje danom početka korišćenja prava, predmeta ili usluge za čije je korišćenje propisano plaćanje lokalne komunalne takse.

Član 14.

Lokalne komunalne takse mogu se uvoditi za:
1) korišćenje prostora na javnim površinama ili ispred poslovnih prostorija u poslovne svrhe, osim radi prodaje štampe, knjiga i drugih publikacija;
2) držanje sredstava za igru (bilijar, tombola i slično);
3) priređivanje muzičkog programa u ugostiteljskim objektima;
4) isticanje firme na poslovnim prostorijama osim isticanja naziva državnih organa, organa teritorijalne autonomije i lokalne samouprave;
5) korišćenje vitrina radi izlaganja robe van poslovne prostorije;
6) korišćenje reklamnih panoa;
7) korišćenje prostora za parkiranje drumskih, motornih i priključnih vozila na uređenim i obeleženim mestima koja su za to određena od skupštine opštine;
8) korišćenje slobodnih površina za kampove, postavljanje šatora ili druge oblike privremenog korišćenja;
9) držanje i korišćenje plovnih postrojenja i plovnih naprava na vodi, osim pristana koji se koristi u pograničnom rečnom saobraćaju;
10) držanje i korišćenje čamaca i splavova na vodi, osim čamaca koje koriste državni organi, organi teritorijalne autonomije i lokalne samouprave i organizacije koje vrše održavanje i obeležavanje plovnih puteva;
11) držanje restorana i drugih ugostiteljskih i zabavnih objekata na vodi;
12) korišćenje obale u poslovne svrhe;
13) držanje motornih, drumskih i priključnih vozila, osim poljoprivrednih vozila i mašina;
14) držanje kućnih životinja;
15) izgradnju građevinskih objekata.
Lokalne komunalne takse ne uvode se kod korišćenja prava, predmeta i usluga iz stava 1. ovog člana u JNA i MUP, kada služe za vršenje njihovih redovnih delatnosti.

Član 15.

Firmom u smislu ovog zakona smatra se svaki istaknuti naziv ili ime koje upućuje na to da pravno ili fizičko lice obavlja delatnost.
Ako se na jednom objektu nalazi više istaknutih firmi istog obveznika, taksa se plaća samo za jednu firmu.

Član 16.

Skupština opštine može utvrđivati lokalne komunalne takse u različitoj visini po delovima područja opštine odnosno zonama u kojima se nalaze objekti, površine odnosno predmeti ili vrše usluge za koje se plaćaju takse iz člana 14. ovog zakona.

Član 17.

Lokalne komunalne takse iz člana 14. tač. 4, 5, 9, 10, 11, 13. i 14. ovog zakona utvrđuju se u godišnjem iznosu, lokalna komunalna taksa iz tačke 12. u dnevnom iznosu, a lokalne komunalne takse iz tač. 1, 2, 3, 6, 7. i 8. utvrđuju se srazmerno vremenu korišćenja prava, predmeta ili usluga.

Član 18.

Aktom o uvođenju lokalne komunalne takse utvrđuje se visina, olakšice, rokovi i način plaćanja lokalne komunalne takse.

IV. NAKNADA ZA KORIŠĆENjE KOMUNALNIH DOBARA OD OPŠTEG INTERESA

Član 19.

Komunalnim dobrima u smislu člana 1. ovog zakona smatraju se: ulice, trgovi, objekti javne rasvete, autobuske i železničke stanice, parkovi, zelene i rekreativne površine (javne zelene površine, zelene površine pored stambenih zgrada u blokovima zgrada, površine za rekreaciju, otvorene plaže, uređene obale reka i jezera, zaštitno zelenilo i sl.).

Član 20.

Naknada za korišćenje komunalnih dobara od opšteg interesa utvrđuje se prema osnovici koju čine isplaćena lična primanja, sredstva u visini osnovice koja je zakonom kojim se uređuju doprinosi utvrđena kao osnovica za obavezno socijalno osiguranje