ZAKON

O SAVEZNIM ADMINISTRATIVNIM TAKSAMA

(Objavljen u "Sl. listu SRJ", br. 81/94, 85/94, 61/95, 63/96, 29/97, 12/98, 59/98, 44/99, 74/99, 73/2000, 21/01, 71/01)

Član 1.

Savezne administrativne takse (u daljem tekstu: takse) plaćaju se za spise i radnje u upravnim stvarima kod saveznih organa, kao i za predmete i radnje kod tih organa predviđene Tarifom saveznih administrativnih taksa (u daljem tekstu: Tarifa), koja je odštampana uz ovaj zakon i čini njegov sastavni deo.

Član 2.

Saveznim organima, u smislu člana 1. ovog zakona, smatraju se:
1) savezni organi i savezne organizacije u Saveznoj Republici Jugoslaviji;
2) diplomatska i konzularna predstavništva Savezne Republike Jugoslavije.

Član 3.

Takseni obveznik je lice po čijem se zahtevu pokreće postupak, odnosno izvršavaju radnje predviđene u Tarifi.
Ako za isti spis, predmet ili radnju postoje dva taksena obveznika ili više taksenih obveznika, njihova obaveza je solidarna.

Član 4.

Ako Tarifom nije drukčije propisano, taksena obaveza nastaje:
1) za podneske - u trenutku kad se predaju, a za podneske date na zapisnik - kad se zapisnik sastavlja;
2) za rešenja i druge isprave - u trenutku podnošenja zahteva za njihovo izdavanje;
3) za upravne radnje - u trenutku podnošenja zahteva za izvršenje tih radnji.

Član 5.

Taksa se plaća u trenutku nastanka taksene obaveze, ako za pojedine slučajeve nije drukčije propisano.

Član 6.

Ako je Tarifom propisano da se taksa plaća prema vrednosti stvari, kao osnovica za određivanje takse uzima se vrednost označena u podnesku, odnosno ispravi.
Ako vrednost stvari nije označena u podnesku, odnosno ispravi, ili je označena manja vrednost od stvarne, vrednost stvari će utvrditi savezni organ iz člana 2. ovog zakona za čiji se rad taksa plaća.
Takseni obveznik plaća taksu kod saveznog organa ili preko organizacije za obavljanje platnog prometa, u kom slučaju saveznom organu podnosi dokaz o izvršenoj uplati.
Savezni ministar nadležan za poslove finansija propisaće način vođenja evidencije o uplaćenim saveznim administrativnim taksama.

Član 6a.

Ako u jednom postupku jedna ili više stranaka podnesu više zahteva koji imaju isti pravni osnov, donosi se jedno rešenje, a taksa se plaća za svaki pojedinačni zahtev ako Tarifom nije drukčije određeno.

Član 7.

Ako se isprava podložna plaćanju taksi izdaje u dva primerka ili više primeraka, za drugi i svaki dalji primerak plaća se taksa kao za prepis i overu prepisa.
Taksa za drugi i svaki dalji primerak ne može biti veća od takse za prvi primerak.
Za primerke isprava koji se povodom zahteva stranke izdaju za potrebe državnih organa i organa lokalne samouprave ne plaća se taksa.

Član 8.

U rešenju ili drugoj ispravi za koju je taksa plaćena mora se naznačiti u kom je iznosu plaćena i po kom tarifnom broju.
Pismenu potvrdu o plaćenoj taksi za isprave izdate po podnescima iz člana 11. ovog zakona izdaje, na samoj ispravi, organ koji naknadno vrši naplatu takse po članu 22. ovog zakona.

Član 9.

Na zahtev stranke da joj se molba, predlog, prijava i drugi podnesak u upravnim stvarima i u drugim predmetima i radnjama kod saveznih organa reše u roku od tri dana od dana podnošenja zahteva plaća se trostruko veća taksa od takse utvrđene Tarifom.
Izuzetno od stava 1. ovog člana na zahtev stranke da joj se molba, predlog, prijava i drugi podnesak u upravnim stvarima i drugim predmetima i radnjama kod diplomatskih ili konzularnih predstavništava Savezne Republike Jugoslavije reše u roku od tri dana od dana podnošenja zahteva plaća se taksa utvrđena u odeljku B. Tarife uvećana za 50%.

Član 10.

Podnesci i drugi spisi ne primaju se neposredno od stranke bez dokaza o plaćenoj taksi.
Ako podnesak ili drugi spis stigne poštom bez dokaza o plaćenoj taksi, organ nadležan za odlučivanje po zahtevu pozvaće taksenog obveznika pismenom opomenom da u roku od deset dana od dana prijema opomene plati taksu za podnesak ili drugi spis i taksu za opomenu.

Član 11.

Odredba člana 10. stav 2. ovog zakona ne primenjuje se na podneske i druge spise koji stignu poštom iz inostranstva, niti na ostale spise i radnje koji podležu plaćanju takse kod diplomatskih ili konzularnih predstavništava Savezne Republike Jugoslavije (konzularne takse). S tim podnescima i spisima postupaće se po članu 22. ovog zakona.

Član 12.

Oslobođeni su plaćanja takse:
1) državni organi, organi lokalne samouprave, budžetski fondovi i organizacije obaveznog socijalnog osiguranja;
2) ustanove u oblasti obrazovanja i vaspitanja, nauke, kulture, zdravstva i socijalne zaštite;
3) organizacije Crvenog krsta;
4) strana diplomatska i konzularna predstavništva u diplomatskim poslovima, pod uslovom uzajamnosti;
5) strana fizička i pravna lica pod uslovom uzajamnosti.

Član 13.

Ako je postupak pokrenut na zahtev više lica od kojih su neka oslobođena plaćanja takse, taksu u tom postupku plaća lice koje nije oslobođeno plaćanja takse.

Član 14.

Taksa se ne plaća na sledeće spise i radnje:
1) predlozi, prijave i drugi podnesci u postupcima koji se vode po službenoj dužnosti;
2) molbe za pomilovanje i rešenja po tim molbama;
3) spisi i radnje u postupku za povraćaj nepravilno naplaćenih dažbina;
4) spisi i radnje u postupku za ispravku grešaka u rešenjima, drugim ispravama i službenim evidencijama;
5) podnesci upućeni organima za predstavke i predloge;
6) podnesci kojima se traži intervencija Saveznog državnog tužioca.

Član 15.

U ispravama koje se izdaju bez plaćanja takse mora se naznačiti u koju se svrhu izdaju i po kojoj odredbi ovog zakona.
Isprave iz stava 1. ovog člana mogu se upotrebiti i u druge svrhe ako bude plaćena odgovarajuća taksa.

Član 16.

Strani državljani, pod uslovom uzajamnosti, imaju ista prava u pogledu plaćanja takse kao i državljani Savezne Republike Jugoslavije.

Član 17.

Prinudna naplata takse vrši se po propisima o prinudnoj naplati poreza od građana, odnosno pravnih lica.

Član 18.

Pravo na naplatu takse zastareva za dve godine od isteka godine u kojoj je taksu trebalo platiti, a pravo na povraćaj takse - za dve godine od isteka godine u kojoj je taksa plaćena.

Član 19.

Takseni obveznici sa sedištem, prebivalištem, odnosno boravištem u Saveznoj Republici Jugoslaviji, kad se iz Savezne Republike Jugoslavije obraćaju diplomatskim ili konzularnim predstavništvima Savezne Republike Jugoslavije, plaćaju taksu u dinarima na određeni uplatni račun prihoda od konzularnih taksa kod organizacije ovlašćene za obavljanje platnog prometa.

Član 20.

Za spise i radnje kod diplomatskih i konzularnih predstavništava Savezne Republike Jugoslavije taksa se plaća u valuti zemlje domaćina.
Takseni obveznici koji iz inostranstva traže da im savezni organi i savezne organizacije u Saveznoj Republici Jugoslaviji izvrše radnju podložnu plaćanju takse plaćaju taksu u stranoj valuti.
Konzularne takse iskazuju se u valutama koje se kupuju i prodaju na jedinstvenom deviznom tržištu.
U zemlji u kojoj sredstvo plaćanja nije valuta koja se kupuje, odnosno prodaje na jedinstvenom jugoslovenskom deviznom tržištu, konzularna taksa plaća se u valuti te zemlje, preračunatoj po kursu SAD dolara, odnosno, pod uslovom uzajamnosti u konvertibilnoj valuti.

Član 21.

Lice koje je platilo taksu, a nije bilo dužno da je plati, ili je platilo taksu u iznosu većem od propisanog, ili je platilo taksu za radnju koju organ iz bilo kojih razloga nije izvršio ili za žalbu koju organ uvaži ima pravo na povraćaj takse.
Postupak za povraćaj takse pokreće se po zahtevu stranke.
Rešenje o povraćaju takse donosi savezno ministarstvo nadležno za poslove finansija.
Zahtev za povraćaj takse podnosi se saveznom organu, odnosno saveznoj organizaciji za čiji je rad taksa plaćena. Taj organ, odnosno organizacija dužna je da zahtev za povraćaj takse, s mišljenjem i potrebnim spisima, dostavi saveznom ministarstvu nadležnom za poslove finansija.

Član 22.

Ako konzularna taksa nije